بیافتم

Gefunden

Ich ging im Walde

So für mich hin

Und nichts zu suchen

Das war mein Sinn

Im Schatten sah ich

Ein Blümchen stehn

Wie Sterne leuchtend

Wie Äuglein schön

Ich wollt es brechen

Da sagt es fein

Soll ich zum Welken

Gebrochen sein

Ich grub's mit allen

Den Würzlein aus

Zum Garten trug ich's

Am hübschen Haus

Und pflanzt es wieder

Am stillen Ort

Nun zweigt es immer

Und blüht so fort

Johann Wolfgang von Goethe

بیافتم

بوشوبوم دامون مئن

هاتو مره دور بزنم،

نه هیچی یافتنه دبوم

نه هیشکی دونباله دوبوم.

تا بیدم سایه دیمه

ایتا گول جه خاک خوره ویرشته بو،

مثل او روجا کی شب چومه زنه

عین چوم خوشگیل و دیل بورنده بو.

دس ببردم اونه غومچه بیچینم،

کی یکهو بوگوفت مرا یواشکی :

من هنوز وازا نوکودم غومچه یا

واسی پرپر بزنم؟

ریشه جا بکندم

او گوله مره

خوشگیل خانه جا

باغ مئن بکاشتم مره.

قد بوکود شاخه بزه

گول بوکود غونچه بوکود
خوره او ساکیت جا.

گوته